نشان حبیب

زین گونه‌ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست

جانم بگیر و صحبت جانانه‌ام ببخش
کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیستگم گشته‌ی دیار محبت کجا رود؟
نام حبیب هست و نشان حبیب نیستعاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست و لیکن طبیب نیستدر کار عشق او که جهانیش مدعی است
این شکر چون کنیم که ما را رقیب نیستجانا نصاب حسن تو حد کمال یافت
وین بخت بین که از تو هنوزم نصیب نیستگلبانگ "سایه" گوش کن ای سرو خوش خرام
کاین سوز دل به نـاله‌ی هر عندلیب نیست
                هوشنگ ابتهاج