مبدا عاشقی

و چه خوش می آید،
فصل من!
مبدأ عاشقی ام!
می شمارم از شوق
لحظه و ثانیه ها را هردم!
خانه ام، شعرم، نفسم،
همه ی جان و تنم
مملو از پاییز است
عشق در بوته ی جانم پیداست
  نور از عمق نگاهم جاریست
آسمان می خندد
شاپرک خوشحال است
مرغ عشقم اینک
در پی همنفسی می گردد!
میروم بالاتر
تا سر قله ی عشق
تا بلندای جنون
می نوازم دف را
می نوازم آنسان
که ملائک همه دیوانه شوند
دل من در تب و تاب است کنون
حال من مست و می آلود و خراب است کنون!
  شده اینک پاییز . . .
  آه انگار که من
باز عاشق شده ام!

هانی (زهرا) پژوهنده؛ پاییز ۱۳۹۲