آدم بدا

 (مرثیه ای کودکانه نذر کودک شهید صحنه عاشورا عبد الله بن الحسن علیهماالسلام)

آدم بدا 

پریا:

شهید حسین مولا حسین

شهید کربلا حسین

بابا:

عزیز من نوگل من دخترک خوشگل من

واسم بگو چه جائیه این کربلا بلبل من

پریا:

کربلا جای بدیه جای آدم بد بدایه

خیلی اونجا جا بدیه اونجا جای قاتلایه

بدم میاد خیلی خیلی آخه من از آدم بدا

امام حسینو کشتنش آدم بدا تو کربلا

اماما رو دوس ندارن من اونارو دوس ندارم

مسافرت اگه برم کربلا پا نمی ذارم

چون که آخه داعشیا هرکی بره می زننش

اونو مثل امام حسین می برن و می کشنش

شهید حسین مولا حسین

شهید کربلا حسین

بابا:

عزیز من بلبل من نوگل من تورو خدا

خیلی قوی هستی حسابی قهرمانی بخدا

نباس بترسیم آخه ما بایس بجنگیم با اونا

بیرون کنیم آدم بدا رو از عراق و سوریا

بعدش به آقا ما بگیم

خیلی آقا دوسِت داریم

 

پریا:

شهید حسین مولا حسین

شهید کربلا حسین

دوسِت دارم امام حسین

به کربلات میام حسین

کربلا نور عینمه

شهر امام حسینمه

کربلا رو دوسش دارم

حسین به پابوسش میرم^[1] 

^{------------------------------------------------}

[1] . نوه ام پریا (چارساله) می خواند: شهید کربلا حسین. گفتم کربلا چه  جور جائیه؟ گفت یه جای خیلی بد. با تعجب پرسیدم چرا؟ گفت چون اونجا آدمای خیلی بد امام حسینو شهید کردن. من اگه مسافرت برم اونجا نمیرم. من در برابر این منطقش فقط سکوت کردم. باخود گفتم این ذوق سیالی که توانسته این چنین به امر انتزاعی پی ببره باید آن را هدایت کرد و دستشو گرفت. بعد به نظرم آمد که شهید کربلا را باید تداوم بخشید و خوابیدم در رؤیا بود که دیدم با خود این ترنم های کودکانه را زمزمه می کنم.